Ahoy daar trekkers! Hier aan wal luister ek nou so na "my mense". Onder druk en erg geknel, maar steeds wederstrewig en onsamehangend. Is dit so moeilik om saam in een juk te trek met ooreengekome doelwitte voor die oog? Is ons soos slee honde wat in die tuig baklei of soos geoefende karperde wat die vrag, bagasie en passasiers by hulle doelwit of bestemming kry? Wanneer dan gaan ons weer saamtrek deur die drif en oor die berg?
Ahoy daar vuisvoosvriende! Ja, hier is ek nog steeds in die hawe. Vraghantering is glo agter, of ekonomies vertraag. Op my seevaarte het ek sowat 36 of meer kulture ontmoet. Hier in Suid-Afrika hoor ek egter amper meer stemme as op ander plekke. Maar min verander. Inteendeel! Ter see is daar baie gevare, soos die Kraken wat pligsversuimende of aan die slaap matrose van die skip se dek af pluk! Die gewink van meerminne. Die reuse Albatros wat uitgeputte drenkelings in reddingsbote se oge uitpik! Groot golwe, storms, winde en groot rotse! Maar hier aan wal, in kerk en politiek, - het die dierasie, of die Volksliggaam of die Ligaam van Gelowiges baie monde en te min voete of hande. Hoe sal ons as versuimende rentmeesters dit dan alles nog betyds orden?
